De laatste dingetjes in Nederland

Ik weet dat het veel te lang heeft geduurd, maar nu toch echt een tweede blog. Er is een hele hoop voorbereiding geweest sinds mijn vorige blogentry en ik zal proberen het chronologisch te vertellen.
Nadat ik aangenomen was begon het dus pas echt, met een stukje voor de sponsoren en quotes bedenken voor de beursuitreiking. Een informatiedag, waarvoor ik iets creatiefs moest voorbereiden, oefenen voor de beursuitreiking, de beursuitreiking zelf, de sleepover en de barbecue.
Op de informatiedag, die gelukkig (voor mij) in Utrecht was, heeft iedereen zich voorgesteld met een korte presentatie. Er waren allemaal ontzettend leuke dingen, liedjes, speeches en er was veel cake (van Lisa (Swaziland) en van mij). Ik had cakejes gebakken en versierd met glazuur en blauwe spikkels, ik was er heel tevreden over en ik heb ook goede reacties gekregen (en er is niemand ziek geworden, wat ook mooi meegenomen is natuurlijk). Verder heb ik nog even iets gezegd over thuis en verhuizen en wat dat gaat betekenen. Als iemand die zich ook aan wil melden (of mijn firstie volgend jaar) dit leest, kies het eerste wat je te binnen schiet en ga ervoor. Iedereen begint de avond van te voren, don’t worry.
Op de informatiedag hebben we verder ook praatjes gehad over financiën, sex, drugs and rock n roll en uitleg over het IB. Het was erg gezellig en leuk om mijn jaargroep eindelijk bijna helemaal compleet te zien en de mensen die ik al kende weer eens te spreken.
Na de informatiedag moesten we eigenlijk druk aan de slag voor de beursuitreiking en dansjes en liedjes voorbereiden, maar dat verliep niet zo soepel (sorry Heerte!). Uiteindelijk was het gezamelijke lied net voor de oefendag af en het andere lied was in ieder geval gekozen, net op tijd voordat we gingen oefenen bij Heerte thuis.
Bij Heerte (van begeleiding) hebben we eerst allemaal wat gedronken, toen op het gazon bij haar in de tuin geoefend hoe we zouden gaan lopen, onze quotes geoefend (iedereen moest voor de beursuitreiking een quote kiezen die iets voor ze betekende. Quinten had History will be kind to me, for I intend to write it, ik had Voici mon secret. Il est très simple: On ne voit bien qu’avec le coeur. L’essentiel est invisible pour les yeux. Van de kleine prins.) en het lied ingestudeerd. Ons lied was op de melodie van Dollie Partons 9 to 5, en eigenlijk ben ik er supertrots op. Kim (Bosnië) heeft de tekst geschreven met een beetje hulp van wat anderen en volgens mij was iedereen het er helemaal mee eens. Als je dit leest Kim, goed gedaan!
Voor ik het wist was het alweer 10 juni en was het de dag van de beursuitreiking. ’s Ochtends heb ik een eindeloze stroom “succes!” smsjes gehad en het was echt heel leuk.
Ik zat in de trein met Anne (Costa Rica), Kim en Heerte, dus ik ben in één keer goed en veilig aangekomen. In Diligentia (het theater waar de beursuitreiking plaatsvond) aangekomen stonden daar al mensen op ons te wachten. Toen iedereen binnen was zijn we naar de kleedkamer gegaan, waar er onze spullen neer konden leggen.
De hele verdere ochtend hebben we toen weer geoefend. De rijen waarin we moesten lopen, waar we moesten zitten in het theater en op het podium en onze quotes en het lied.
Toen we alles voldoende onder de knie hadden hebben we geluncht en toen kwamen de eerste mensen al. Er waren heel veel ouders en sponsoren en broertjes en zusjes en belangrijke UWC mensen en iedereen had wat te vragen of te vertellen.
Na ongeveer een half uur moest iedereen de zaal in, en toen kwam de prins, die ons allemaal een hand heeft geschud voordat hij ook ging zitten.
Eerst was er een (heeeele lange) presentatie over Maastricht en UWC in het algemeen voor de sponsoren, wat op zich interessant was, ware het niet dat wij allemaal erg graag het podium op wilden. Na de presentatie was er even pauze voor thee, en daarna was het dan eindelijk onze beurt.
Netjes in onze rij kwamen we binnen (luid donderend applaus op de achtergrond) en gingen we op onze plek zitten. Na nog een paar praatjes mochten we opstaan en het podium op, waar we toen weer op onze aangewezen plek gingen zitten.
Toen kwam het officiële gedeelte; de groep was opgedeeld in 3 kleinere groepen, ik was groep 2. Een groep per keer stond op, liep naar voren op het podium en ging daar in “de rij” staan. Dan gaf je de microfoon een voor een door en als het jou beurt was, stapte je naar voren, zei je naam en school en je quote. Als iedereen klaar was met de quotes was het tijd voor de echte beursen. Van de hand van speciaal naar voren geroepen sponsor kreeg iedereen een symbolische beurs, een wit papiertje met gefeliciteerd erop. Hand schudden en wachten totdat de rest van de groep klaar was. Als de hele groep klaar was, werden er foto’s gemaakt en dan liep je weer naar achter met je beurs.
Na het uitreiken van de beursen was het aan Lisa (Amerika), Maurits (Swaziland), Reine (Italië), Stijn (Costa Rica), Bram (Wales) om hun fantastische opvoering te doen en aan Gideon (Amerika) om zijn speech te houden. Na deze opvoeringen was het tijd voor het groepslied. Het lied ging redelijk. Niet zo goed als tijdens het oefenen en volgens mij zong niet iedereen helemaal mee, maar dat zat er natuurlijk ook wel aan te komen.
Na de beursuitreiking was er een borrel voor iedereen die aanwezig was en heb ik weer met veel mensen gekletst. Waar Heerte al voor had gewaarschuwd gebeurde inderdaad, er kwam een mogelijke sponsor naar ons toe met de vraag of je na die twee jaar dan ook een diploma had. Op zich helemaal geen domme vraag natuurlijk maar meer een vraag die ik gewend ben van mensen die nog nooit over UWC hebben gehoord en niet een vraag die ik had verwacht van een sponsor.
Na de borrel zijn we met alle geselecteerden en alle (oud-) UWCers die toevallig in Nederland waren naar een pizzarestaurant wat ook erg leuk was. Er waren geen 2e - of 3e -jaars Hong Kongers helaas maar ik heb meegevraagd over Maastricht met Maaike (Maastricht dus).
Een week na de beursuitreiking van 10 juni was de beruchte UWC sleepover in Amsterdam. We mochten Mike’s (Mike is oud-uwc’er) appartement gebruiken, wat natuurlijk erg aardig was, en dat was helemaal perfect. Midden in de stad zodat we maar heel kort met de tram hoefden vanaf CS en alles op loopafstand was voor de rest van de dag. Stijn had alles verder geregeld dus alles was precies uitgezocht en iedereen had elkaars telefoonnummer enz.
Na een dag een beetje in de stad en in het Vondelpark rondhangen (en met de zwervers chillen) hebben we ’s avonds bij Mike thuis pizza gegeten en heeft Mike nog een praatje gehouden.
Na de pizza hebben we nog even bij Mike gezeten en Reine’s verjaardag gevierd en daarna zijn we de stad ingegaan. Omdat niemand van ons Amsterdam goed genoeg kent om te weten welke club/bar leuk is en mogelijk met een groep van deels 15-jarigen hebben we ons opgesplitst en zijn we gewoon een beetje rond gaan dwalen en af en toe ergens in geweest. Ik heb het erg leuk gehad.
Niet al te laat zijn we toen weer naar Mike’s appartement gegaan om te slapen waar natuurlijk niets van kwam tot een uur of 6. Om half 8 werden de eersten al weer wakker en begon het grote gevecht om de douches (niet echt gevecht, meer onderhandeling, maar toch).
Verder hebben we de hele dag boodschappen gedaan en opgeruimd en klaargezet voor de grote UWC barbecue die ’s avonds zou zijn.
Op de barbecue waren Queeny mijn tweedejaars en Marlies, een van mijn derdejaars dus dat was heel leuk. Verder heb ik voornamelijk veel gepraat met mijn jaargroep eigenlijk en ’s avonds redelijk vroeg naar huis.
Nu is het dus weer even verder. Over een week vlieg ik naar Hong Kong om daar mijn middelbare school af te maken. Het is nog steeds niet helemaal ingezonken, hoewel het ‘echter’ wordt iedere keer dat ik het zeg, maar dat komt vanzelf als ik daar zit.
Ik ben nu druk bezig met het plannen van mijn afscheidparty de 28e, met afscheid nemen van iedereen en alles om me heen, nog een beetje werken, bijkomen van alle vaccinaties en nog genieten van mijn laatste bruine boterhammen. Het komt wel goed.
Ik zal jullie op de hoogte houden (het is mijn bedoeling om iedere zondag te gaan schrijven) van wat er allemaal gebeurt in Hong Kong via deze site, dus schrijf je in als je het wilt horen en anders… Anders niet.
Verder, sorry dat deze zo lang is, dat zal in het vervolg wel een stuk minder worden gezien de tijd die ik daar schijn te hebben voor dit soort ongein (non-existent).