Sawadee kha!

Zoals ik schreef was ik afgelopen week in Thailand, vandaar dat ik vorige week niets heb geschreven.
Gisteren om een uur of tien ben ik weer op campus aangekomen, met mijn Project Week groep, na een geweldige week in Thailand, maar eerst zal ik even over de week voor Project Week vertellen.
De week voor Project Week was vooral een hele hoop wiskunde, want mijn laatste examen op woensdag was wiskunde. Het examen zelf ging vrij redelijk, dus dat was goed. Verder was het de uiterste deadline voor Written Tasks en Internal Assessments, dus ik heb mijn Engelse Written Task ingeleverd en voor een aantal vakken getekend en geprint en what not.
Het was hard werk de laatste paar weken, dus na al dat werk was iedereen erg toe aan vakantie.
Zaterdag ochtend, om 6 uur, ging mijn wekker, poetste ik mijn tanden, pakte ik mijn koffer die al klaarstond op en ben ik naar het ontbijt gegaan om om 7 uur met de schoolbus naar het vliegveld te gaan. Om 12 uur kwamen we aan in Thailand (32 graden) en om een uur of 3 werden we in het SOS kinderdorp opgewacht door een troep kinderen met bloemenkettingen om ons welkom te heten. De eerste dag hebben we een beetje rondgelopen over het terrein en om 5:30, tijdens het dagelijkse gebed, zijn we voorgesteld aan de families. De eerste nacht sliepen we nog niet bij een familie thuis, maar in een gastenverblijf, wat super gezellig was. We hebben de hele avond geoefend voor de show op vrijdag en zijn vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend, na het ontbijt met zijn allen, zijn we ingedeeld bij de familie huizen. Ik zat in huis 8. Het idee van de Project week was dat we een week lang bij een familie thuis zouden wonen en "geadopteerd" zouden worden door de familie. Ik sliep in een aparte kamer, maar deelde badkamer en drie maaltijden per dag met mijn familie in huis 8 en alle kinderen noemden me pi Lizette, grote zus. De gastmoeder, die ik mama noemde, was een geweldige vrouw die voor 7 wezen zorgt van 4 tot 15 zoals ze voor al een stuk of 20 wezen hiervoor heeft gezorgd. Het oudste meisje, van 15, heet Pen, en sprak redelijk Engels, de rest van de familie sprak praktisch geen Engels, dus mijn hand-en-voets is erg verbeterd over de afgelopen week. Net als mijn Thai trouwens. Het jongste jongetje, van vier, was hyperactief en ontzettend lief, en het jongste meisje, van 6 was mijn schaduw voor de week.
De rest van de week was propvol met sightseeing (Bangkok, de grote tempel, Kao San road, de zee, een dierentuin...), lesgeven (30 hyperactieve kleuters die geen engels spreken), heel veel oefenen voor de show en nog meer rennen, kietelen, gillen, overgooien en spelen met de kinderen.
Het was een geweldige week en ik heb immens veel respect voor de moeders die hun hele leven geven voor deze kinderen, en voor de kinderen die de liefste en leukste kinderen ter wereld zijn, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt. Mijn groep was geweldig en ik wilde helemaal nooit meer weg.
Terug in Hong Kong ben ik toch wel heel blij met hete douches en schone voeten, maar dat zijn bijzaken.
Tot volgende week!